Wednesday, October 12, 2005

an chéad oíche as baile

Aréir, chuaigh Artúr a chodladh sa bhaile mo thuismitheoirí. Bhí a chéad oíche as baile.

Tá oíche rhómánsach ag formhór na lánúineacha nuair a bhíonn a bpáistí as baile. Níl Cionaodh ná mise rómánsach. Chuamar go dtí rang CPR agus thángamar abhaile an-déanach.

Bhí mé ag caint leis m'athair an maidin seo agus deir sé go raibh Artúr an-mhaith. Cinnte, leabhar is fearr leis a phácail, agus (an-tábhachtach) blaincéad is fearr leis a phácail. (Skankee MacBlankee is ainm do bhlaincéad -- is fiúntach é a "post" féin.)

Tá bród orm as (ach chronaigh mé go mór é chomh maith!).

Ní raibh codail ag Cionaodh chomh maith seo ó bhreith Artúir. Codlaíonn Artúr deich uair gach oíche, ach codlaíonn Cionaodh go héadrom mar mothaíonn sé ár mac san oíche.

Baileoidh mé Artúr i gceann nóiméad. Tá súil agam go cuimhne aige orm!

0 Comments:

Post a Comment

<< Home